KTO Rosomak

KTO Rosomak (Kołowy Transporter Opancerzony Rosomak) – produkowany w Polsce na licencji transporter opancerzony konstrukcji fińskiej. Znajduje się obecnie na uzbrojeniu Sił Zbrojnych RP w wersji oznaczonej przez producenta jako AMV XC-360P.KTO Rosomak zbudowany jest w układzie 8×8 (z napędem na wszystkie koła). Bojowy Rosomak-1 może przewozić 11 osób (kierowca, dowódca, działonowy i 8 (6 w wersji afgańskiej)żołnierzy desantu).

Na przełomie 2005 r. dokonywano stopniowej (chociaż nie całkowitej) polonizacji produkcji Rosomaków. 14 grudnia 2005 r. zaprezentowano pierwszy egzemplarz wyprodukowany w Polsce. Moduły podwozia (ramy z układem przeniesienia napędu) początkowo produkowane były w Finlandii, od połowy 2007 r. w spółce Komas Sp. z o.o. w Janowie Lubelskim (należącej do fińskiej Komas Oy).

W porównaniu z BTR-60 transporter jest wyższy o ponad 30 cm, a więc jest większym celem dla wroga. Mimo to z racji wykorzystania w konfliktach asymetrycznych, gdzie strona wykorzystująca ma przewagę w opancerzeniu, broni, artylerii i lotnictwie (np. inwazja Afganistanu w XXI wieku) większość strat zanotowano od fugasów oraz sabotażu, m.in. elektroniki.

BMP-1

BMP-1 (w Polsce oznaczony BWP-1) – radziecki bojowy wóz piechoty. Wprowadzony do uzbrojenia w 1966 roku.

Był nowatorską konstrukcją i uważany jest za pierwszy skonstruowany od podstaw i produkowany seryjnie bojowy wóz piechoty na świecie.BMP-1 jest bojowym wozem piechoty przeznaczonym do współdziałania z czołgami. Stanowi wyposażenie oddziałów piechoty zmechanizowanej. Jest zdolny do przewożenia piechoty, zapewniając jej zabezpieczenie przed pociskami broni ręcznej oraz wsparcie ogniowe, gdy przystępuje ona do działania poza pojazdem.

Załogę BMP-1 tworzą: dowódca, działonowy-operator, kierowca i ośmiu żołnierzy desantu. Kierowca i dowódca zajmują miejsce w przedziale kierowania (jeden za drugim), działonowy w wieży (przedział bojowy) znajdującej się w centralnej części wozu, żołnierze desantu w przeznaczonych dla nich dwóch przedziałach umieszczonych w tylnej części pojazdu. W przedniej części kadłuba znajduje się przedział napędowy z silnikiem.

Leopard 2

Leopard 2 − niemiecki czołg podstawowy, opracowany w latach 70. XX wieku i wprowadzony do służby w roku 1979, następca czołgu Leopard 1. Jego różne wersje służą w armii niemieckiej oraz 15 innych krajach. Pierwszy czołg III generacji.

Wersje rozwojowe czołgu można podzielić na dwie grupy: wersje do A4 z pionowym opancerzeniem wieży oraz A5 i nowsze, z silnie nachylonym opancerzeniem wieży.

Uzbrojenie stanowi gładkolufowa armata 120 mm Rh-M-120 o lufie długości 46,7 kalibra (wersje A1-A5) lub 55 kalibrów (wersje późniejsze) oraz dwa karabiny maszynowe MG3.

Leopard 2A6 charakteryzuje się przede wszystkim armatą z dłuższą lufą L/55 120 mm. Z myślą o tej armacie opracowano nowy pocisk podkalibrowy z rdzeniem wolframowym DM53 (LKE II) o masie 8,35 kg, prędkości początkowej 1750 m/s i przebijalności pancerza o grubości 810 mm z odległości 2000 metrów. Pociski te mogą być także wystrzeliwane z armat L44 o krótszej lufie, jednak wtedy ich wartość bojowa jest niższa (m.in. prędkość początkowa 1670 m/s). Czołg Leopard 2A6 otrzymał także nowy silnik pomocniczy, nową osłonę przeciwminową dna kadłuba oraz układ klimatyzacji przedziału załogowego. Masa bojowa czołgu wynosi 62 tony. Pierwszy z łącznie planowanych 225 czołgów tej wersji powstał w marcu 2010 roku. Wszystkie czołgi, jakie powstaną, będą wynikiem przebudowy wozów wersji A5.

Zespół napędowy czołgu jest wykonany w technologii power-pack, a przemyślana konstrukcja pozwala na wymianę zespołu (silnik, skrzynia biegów z mechanizmami skrętu i osprzętem) w ciągu 30 minut przez 4 ludzi.

Grom (przeciwlotniczy zestaw rakietowy)

Przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM – przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy produkcji polskiej przeznaczony do zwalczania nisko lecących statków powietrznych,samolotów i śmigłowców. W 1995 roku został przyjęty na stan uzbrojenia Sił Zbrojnych RP.

Budowa

zestaw składa się z jednostopniowego pocisku rakietowego w jednorazowej wyrzutni rurowej, mechanizmu startowego oraz naziemnego bloku zasilania. Pocisk rakietowy napędzany jest silnikiem na stały materiał pędny i wyposażony jest w układ samonaprowadzania na podczerwień. Fotodetektor wchodzący w skład układu śledzenia celu chłodzony jest ciekłym azotem. Zastosowane w układzie optycznym filtry pozwalają na wydzielanie właściwego celu z zakłóceń naturalnych i generowanych sztucznie.

Zestaw Grom może być dokompletowany urządzeniem rozpoznawczym "swój-obcy" typu IKZ-02 produkcji Radwaru, a operator może korzystać – poprzez terminal komputerowy i indywidualnie środki łączności – z danych o sytuacji powietrznej, uzyskanych za pośrednictwem systemu automatyzacji dowodzenia pododdziałów przeciwlotniczych REGA. Działanie w każdych warunkach atmosferycznych oraz w nocy możliwe jest po założeniu celownika termowizyjnego.

60 mm moździerz LM-60D

LM-60D – polski moździerz zaprojektowany pod koniec lat 90. XX wieku w Ośrodku Badawczo Rozwojowym Sprzętu Mechanicznego w Tarnowie w zespole kierowanym przez dr. inż.Tadeusza Świętka.

Konstrukcja

Moździerz przeznaczony jest do wsparcia pododdziałów piechoty, jednostek aeromobilnych, kawalerii powietrznej, piechoty zmechanizowanej i piechoty górskiej, niszczenia siły żywejoraz środków ogniowych przeciwnika. Ogień można prowadzić zarówno w terenie otwartym, jak również i zurbanizowanym. LM-60D ładowany jest odprzodowo, ręcznie. Moździerz posiada gładkościenną lufę z zamkiem ze stałą iglicą (masa lufy z zamkiem 6 kg). Lufa przymocowana jest do płyty oporowej (o masie 4,2 kg) za pomocą zawiasu kulkowego, lufa podparta jest dwójnogiem (o masie 7,2 kg) z mechanizmem podniesienia i celownikiem optycznym MPM-44 o masie 0,82 kg. LM-60D obsługiwany jest przez trzech żołnierzy.

Mina TM-62M

TM-62M – sowiecka mina przeciwpancerna, udoskonalona wersja miny TM-57. Znajduje się w uzbrojeniu Wojska Polskiego i była w Polsce produkowana na licencji.

TM-62M ma korpus tłoczony z blachy stalowej zawierający 7,0 kg trotylu lub mieszanki MS. W centralnej części miny znajduje się zapalnik naciskowy MWCz-62 (w Polsce stosowany jest także zapalnik magnetyczno-naciskowy ZMN).

Miny TM-62M mogą być ustawiane ręcznie, z pochylni minerskich lub przy pomocy ustawiaczy min PMR-3, GMZ-3 lub SUM-Kalina.

Granatnik AT-4

AT-4 – szwedzki granatnik przeciwpancerny skonstruowany i produkowany w zakładach Förenade fabriksverken (FFV) (obecnie część koncernu Saab Bofors Dynamics).

Na początku lat 80. w Szwecji rozpoczęto prace nad nowym jednorazowym granatnikiem, następcą Pskott m/68. W połowie lat 80. gotowa była seria prototypowa granatników oznaczonych jako AT-4. Wśród potencjalnych nabywców znalazły się także Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych, które po anulowaniu programu granatnika Viper rozpoczęły poszukiwania następcy przestarzałego granatnika M72 LAW poza granicami USA. Poszukiwania zakończyły się testami, podczas których AT-4 konkurował z niemieckim granatnikiem Armbrust. Po testach dowództwo amerykańskich postanowiło przyjąć do uzbrojenia AT-4 pod oznaczeniem M136 AT-4. Przed rozpoczęciem zakupów seryjnych granatników zażądano jednak wprowadzania zmian. Zmodyfikowany, wyposażony w nowe przyrządy celownicze AT-4 został przyjęty do uzbrojenia amerykańskich sił zbrojnych pod oznaczeniem M136 AT-4. Zmodyfikowana wersja została także przyjęta do uzbrojenia armii szwedzkiej pod oznaczeniem Pansarskott m/86 (Pskott m/86). W następnych latach AT-4 trafił do uzbrojenia kilkunastu armii świata. Niewielką liczbą tych granatników otrzymaną w ramach amerykańskiego programu FMS dysponuje także Wojsko Polskie(polska desygnata – ręczny granatnik przeciwpancerny AT-4).

Dane taktyczno-techniczne:

• Kaliber: 84 mm
• Masa: 6,7 kg
• Masa pocisku: 1,8 kg
• Długość: 1020 mm
• Prędkość początkowa pocisku: 290 m/s
• Donośność: 300 m
• Przebijalność: 400 mm

Granat nasadkowy

granat nasadkowy – granat miotany na dużą odległość za pomocą specjalnej nasadki montowanej na lufę karabinu.

Energia odpalonego naboju wyrzuca granat na dystans większy niż byłoby to możliwe przy klasycznym rzucie. Wyposażone są w statecznik i brzechwy. Rolę nasadki do wystrzeliwania granatów może spełniać również odpowiednio przystosowany tłumik płomieni. Granaty nasadkowe mogą być miotane za pomocą naboi ślepych lub ostrych (granaty wyposażone w pułapkę kulową).

Podział na przykładzie polskich G.N.:

• Granat nasadkowy przeciwpancerny np. PGN-60,
• Granat nasadkowy odłamkowy np. F-1N-60, KGN
• Granat nasadkowy przeciwpancerno-odłamkowy np. GNPO,
• Granat nasadkowy zapalający np. NGZ-93,
• Granat nasadkowy dymny np. NGD-93,
• Granat nasadkowy oświetlający np. NGOS.

W czasie II wojny światowej Niemcy opracowali unikatowy granat nasadkowy dla przeciwpancernej armaty 37 mm, zwany Stielgranate 41.

12,7 mm Wielkokalibrowy Karabin Maszynowy WKM-B (WKM-B)

12,7 mm Wielkokalibrowy Karabin Maszynowy WKM-B (WKM-B)-polski wielkokalibrowy karabin maszynowy zaprojektowany w 1999 będący polską modyfikacją sowieckiego karabinu maszynowego NSW. WKM-B montowany jest na podstawach: naziemnej, czołgowej, na włazy pojazdów oraz na podstawy do broni przeciwlotniczej. Korzysta z amunicji 12,7 x 99 mm. Produkowany jest od 1999 w Zakładach Mechanicznych "Tarnów" SA.

Wersje:

• WKM-B
• WKM-Bm - wykonywany w technologii zabezpieczającej przed wpływem wilgotnego klimatu i wody morskiej.

7,62 mm karabin maszynowy PK/PKS

7,62 mm km PK/PKS– radziecki uniwersalny karabin maszynowy kalibru 7,62 x 54 mm R.

Karabin maszynowy PK/PKS powstał w biurze konstrukcyjnym Michaiła T. Kałasznikowa. Nowy karabin miał zastąpić wszystkie znajdujące się na uzbrojeniu Armii Radzieckiejciężkie i ręczne karabiny maszynowe. Karabin został przyjęty do uzbrojenia w roku 1961. Jednocześnie z karabinem przyjęto do uzbrojenia trójnożną podstawę 6T2 konstrukcji Samożenkowa. W następnych latach nowy karabin stał się podstawowym karabinem maszynowym armii państw Układu Warszawskiego (w Polsce PK/PKS został przyjęty na uzbrojenie w połowie lat sześćdziesiątych, od 1968 roku był produkowany przez Zakłady Przemysłu Metalowego "H. Cegielski"). W 1969 roku broń została zmodernizowana, model PKM. Zmiany konstrukcyjne miały na celu zmniejszenie masy. Osiągnięto to poprzez szerokie zastosowanie przy produkcji technologii tłoczenia. Karabin PKM/PKMS  różni się od PK/PKS budową niektórych zespołów, przy czym automatyka broni działa na niezmienionej zasadzie. Zastosowano lżejszą lufę (bez żeber) i nowy tłumik płomieni. Pokrywę komory zamkowej i osłonę donośnika zaczęto tłoczyć z cieńszej blachy. Aby zachować sztywność pojawiły się na nich charakterystyczne przetłoczenia. Kolbę wyposażono w oporę naramienną ułatwiającą strzelanie z dwójnogu. W następnych latach pojawiła się wersja PKMN/PKMSN, wyposażona w podstawę do mocowania celownika nocnego PPN-3. Wprowadzono także nową podstawę trójnożną 6T5 skonstruowaną przez Stiepanowa. Wzorując się na karabinie PK/PKS w Polsce skonstruowano ukm UKM-2000.

Karabin Sako TRG-21

Sako TRG-21 – fińskikarabin wyborowy. 40 karabinów TRG-21 jest używane przez Siły Zbrojne Rrzeczypospolitej Polskiej (np. 1 Pułk Specjalny Komandosów) oraz Policję pod oznaczeniem kbw SAKO TRG-21. Sako TRG-21 jest bronią powtarzalną, z zamkiem suwliwo-obrotowym, czterotaktowym.

Lufa samonośna, gwintowana o skoku gwintu równym 270 mm (skok prawoskrętny, czterobruzdowy). Na końcu lufy może być mocowane wielofunkcyjne urządzenie wylotowe lub tłumik dźwięku.

Zasilanie z magazynka o pojemności 10 nabojów.

Łoże wykonane z tworzywa sztucznego (poliurenatu). Kolba z regulowana poduszką podpoliczkową. Z przodu łoża może być montowany dwójnóg.

Strzelba Mossberg 500

Mossberg 500 – seria amerykańskich strzelb typu pump action, produkowana od 1961 roku przez przedsiębiorstwo O.F Mossberg & Sons. Poszczególne modele broni różnią się kalibrem, długością lufy, pojemnością magazynka oraz materiałem wykonania kolby. Broń przeznaczona jest na rynek cywilny (w tym jako broń myśliwska), dla policji oraz wojska.

Pistolet maszynowy PM-84 Glauberyt

Pistolet maszynowy wz. 1984 Glauberyt, (skrót PM-84) – polski pistolet maszynowy, produkowany od połowy lat 80 XX wieku, przez Fabrykę Łucznik w Radomiu. PM-84 jest samoczynną bronią indywidualną, przeznaczoną dla załóg wozów bojowych, pododdziałów zwiadu, służb specjalnych, policji oraz służb ochrony mienia.

Powstało wiele wariantów i modyfikacji broni różniących się kalibrem i zastosowanym wyposażeniem. Największą modyfikacją jest model PM-98.

Karabinek wz. 96 Beryl

karabin wz. 96 Beryl- polski karabinek automatyczny, produkowany przez Fabrykę Broni „Łucznik” – Radom Sp. z o.o. Zastępuje w uzbrojeniu SZ RP karabinki AKM. Beryl jest indywidualną bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta na wykorzystaniu energii gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór lufy. Ryglowanie przez obrót zamka w prawo (dwa rygle). Mechanizm spustowy z ogranicznikiem długości serii umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym, seriami trzystrzałowymi i ogniem ciągłym. Przełącznik rodzaju ognia po lewej stronie broni. Oddzielna dźwignia bezpiecznika po prawej stronie komory zamkowej. Zasilanie z dwurzędowych magazynków łukowych o pojemności 30 naboi (możliwość użycia magazynków 20-nabojowych). Otwarte przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywkowego (ze szczerbiną) o nastawach od 100 do 1000 metrów, nastawa bojowa „S” odpowiada nastawie 440 m.

Pistolety używane przez wojska lądowe

Pierwszy pistolet,który zaprezentuję jest WIST-94.Jest to pierwszy po drugiej wojnie światowej polski pistolet samopowtarzalny na nabój 9 x 19 mm Parabellum.

Konstrukcja: Pistolet działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy – mechanizm ryglowy funkcjonuje na zasadzie przekoszenia w pionie. Połączenie lufy z zamkiem w położeniu zaryglowanym zapewniają dwa występy ryglowe wchodzące w wyżłobienia w zamku. Samonastawny bezpiecznik wewnętrzny zawiera sterowane spustem blokady iglicy oraz zaczepy szyny spustowej. Dodatkowym zabezpieczeniem jest mechanizm spustowy z samo napinaniem iglicy typu Double Action Only, ze wstępnie napinaną – podczas odrzutu zamka – sprężyną igliczną. Pistolet wyposażono ponadto w mechanizm uderzeniowy typu iglicznego, chwyt z materiału kompozytowego  Itamid , poliamidu zbrojonego włóknem szklanym, zatrzask zamkowy stalowy. Zastosowano wskaźnik obecności naboju w komorze nabojowej, będący oddzielnym elementem broni. Po wystrzeleniu ostatniego naboju z magazynka zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu na zaczepie zamka.Lufa ma przekrój poligonalny (sześciokąt foremny). WIST posiada stałe przyrządy celownicze z naniesionymi dwiema plamkami i obwódką na szczerbince oraz plamką na muszce, które pozwalają na prowadzenie celnego ognia do 50 m. Magazynek 16-nabojowy, dwurzędowy.

Wist był użytkowany w trudnych warunkach przez PKW Irak i nadal używają go żołnierze PKW Afganistan. Producent i Sztab Generalny WP otrzymał wiele uwag o awaryjności broni.

Od 2010 r. wszystkie pistolety są modernizowane i wyposażane w nowy szkielet z podlufową szyną montażową na oświetlenie taktyczne, w celu poprawienia niezawodności powiększono także okno do wyrzucania łusek oraz zmieniono system ryglowania zamka.